Yks Motivasyonu Nasıl Artırılır?

BİRAZ DA MOTİVASYON: Şimdi Değilse ne Zaman? 

Çalışma programları, soru çözümleri, kamplar… Her şeyi güzelce hazırlayıp bu düzene uyum sağlamaya çalışıyoruz, işin teknik kısmını halledebiliyoruz. Peki ya işin mental boyutu? Hep ful motivasyon muyuz? İtici kuvvetimiz var mı varsa ne? YKS sürecinin belki de en zorlanılan kısımlarından biri bu, başarısızlıkla baş etmek, masa başına oturma isteğini beklemek. Beklemeli mi gerçekten? Yani beklesek gelir mi ya da şimdi değilse ne zaman gelecek?  

Peki ne yapmalı? 

Motivasyonu dışarıdan bir güçle sağladığımız gibi içimizden de yapabiliyor olmayı öğreneceğiz. Kendime güveniyorum diyebilmeyi. 

• HEDEF BELİRLEMEK 

Öncelikle şunu belirtmek gerekiyor bütün büyük başarılar bir zamanlar hayaldi. Başarılı olarak gördüğümüz insanlar da her şeyden önce bunun hayalini kurdu, planını yaptı ve kendisine inandı. Peki bu yeterli mi? Hayal kurdum oldu işte bu! Kabul edelim bu çok ütopik. Sonuç evet başarmak, bizim odaklanacağımız ise o süreç. Bu süreçte önemseyeceğimiz en önemli şey de burada devreye giriyor. Hedefimiz. Ne için bu sürece katlandığımız, sonucunda bizi nelerin beklediğini hayal edebilmek.  

Her sabah kalkıp o masaya neden oturduğunu, neden çalışmamız gerektiğini kendimize hatırlatmak. Sonrasında ise hedefimize ulaştığımızda şu cümleyi kuruyor olacaksınız: Ben bu filmi bir yerden hatırlıyorum. Evet hatırlıyorsun, çünkü hayalini kurdun! 

Hedefimizi belirleyip bunun için sürece başlayacaksak neyi bekliyoruz o zaman? YKS’ye ister 15 ay kalsın ister 5 ay ne olursa olsun hedeften sonra harekete geçmek için beklememize gerek yok. Şimdi değilse ne zaman geçeceğiz harekete? Hayal kurup hedef belirledin mi? Tamam o zaman bizim için güneş doğdu, artık günün sonunda kendimize şu soruyu soracağız “Ben hayalim için ne yaptım bugün?”. Kurduğun hayal bu çalışmana değiyor, emin olabilirsin. 

• BAŞARISIZLIKLARDA PES ETMEMEK 

Şöyle bir düşünün; çevrenizdeki başarılı olarak gördüğünüz, yerinde olmak istediğiniz insanlardan kaçı ilk seferde pes etti. Derece öğrencilerinin hepsi tüm denemelerinde arttırarak mı ilerlemiştir? Tüm konuları tek seferde mi anladılar? Ya da kötü geçen bir günün sonunda “Olmayacak sanırım” deyip sınavda yüksek netler mi gördüler? Gidip bir derece öğrencisine sormanıza gerek yok hemen söylüyorum; tabi ki hayır. 

Başarısızlıklar bize başarmamız için bir yol gösterir. Eksiklerimiz bizim başarısızlığımız değil sadece tamamlamamız gereken yerler. Önce düşüncelerimizi değiştirirsek ardından birçok şey değişir unutmayın. Çünkü bu düşünceler bizim davranışlarımızı belirler. “ Başarısızım olmuyor” değil, “Eksiğimi nasıl tamamlayabilirim” demeyi öğrendiğimizde başarıyı yakalıyoruz. 

• ÇEVRE ve MOTİVASYON 

İçsel anlamda bizi besleyen hedeflerimize ve düşüncelerimize baktık. Tabi ki bunun çevre boyutunu da ele alacağız.   

İçsel motivasyon dediğimiz, bizim kendimize dair olan motivasyonlarımızın yanında bir de dışsal motivasyon kaynaklarımızdan olan çevre faktörü bizim için bazen tam anlamıyla bir motivasyon kaynağıyken bazen de tamamen kaygı yaratıp dibe çekebilir. Sosyal destek faydalı bir motivasyon kaynağı pek tabi. Peki aksi durum olursa? Yani çevremiz motivasyon düşürüyorsa ne yapabiliriz? 

-En temel çözüm aynı ortamda minimum sürede bulunup buna maruz kalmamak. 

-Bulunduğumuz zamanlarda ise kendi değerimizi hissetmek. “ Ben çalışıyorum, yapabilirim” cümlelerini kendimize kurabilmek. 

• İNANMAK 

Her şeyden önce yapabileceğimize kendimiz inanmalıyız. Bunu kendimize de söylemeliyiz. Gün sonunda bu hayalimiz için neler yaptığımızı hatırlatmalıyız kendimize. Tebrik etmeliyiz gerekirse. Çevremize maruz kalmak evet can sıkıcı olabilir. Fakat unutmamak gerekir ki günün sonunda kendimizle baş başa kalıyoruz. Ve en çok bizim kendimize inanmaya ihtiyacımız var. 

Sözün özü olarak da oturup bir motivasyon beklememek gerekir, hedeflerimiz, isteklerimiz, başarılarımız ve başarısızlıklarımız hepsi bize ait. Ve ileride “İyi ki istediğim bölümü ve üniversiteyi kazandım” diyebilmek her şeye değer.